Forum motorowerowe

Dziś doszło do dość nie przyjemnej sytuacji na drodze ale od początku.
Jade sobie od dziewczyny drogą wojewódzką. I moją uwagę zwróciło jakieś auto na drzewie, wyglądało to na świeży wypadek. No to się zatrzymuje i wychodzi na to że pare sekund przede mną ta babka wjechała w drzewo. Parkuje simsona 50m za samochodem i podbiegam do auta no i tam kierowca (babka koło 45) nieprzytomna. No to co robić. Szok jak skurczybyk. Mam kursy ratownika medycznego ale przy takim czymś zapomina się wszystkiego. Dobra.. Szybko do bagażnika po trójkąt. Nie ma... -.- To ch.j. Simson stoi, poniekąd zabezpiecza miejsce. Dobra, wypadało by babkę obejrzeć od strony obrażeń ale drzwi się nie otwierają. To wchodzę od tyłu (bez skojarzeń) i sprawdzam. Oddech... niby jest ale taki zrypany. Puls... pierwszy raz sprawdzałem puls u drugiej osoby i wydawało mi się że nie ma pulsu. No to przesrane. Jak na złość nikt nie przejeżdża. No kurw. co za pech. Ale co.. Trzeba sobie radzić. Szybko telefon i... zapomniałem prostego numeru 998... Stres... Dobra. Dzwonie... Czekam i nic. Dzwonie jeszcze raz. Poszło.. Facet ze straży mówi że wysyła jednostki i karetkę pogotowia. Mam wyjąć kobietę z samochodu i nawiązać z nią jakiś kontakt albo po prostu być. Spoko.. Więc drzwi z przodu zatrzaśnięte. Miałem wrażenie że gdybym mocniej pociągnął to wyleci szyba. Trzeba zaryzykować. W bagażniku leżał koc. Przykryłem babkę tym kocem i szarpie drzwi i poszło. Szyba cała. Odpinam pasy i takim fajnym chwytem wyciągam ją na ulicę. Podjeżdża srebrny Saxo. Mówie temu gościowi z saxo że mam medyka i spokojnie. Sprawdzam czynności życiowe. Oddech. jest i puls też. Elegancko. Lece po apteczkę do simsona i zawijam jej łuk brwiowy bo rozcięła tak że wisiał. I w tym momencie wstaje i podchodze do simsona żeby zamknąć schowek i jedzie karetka. A babka leży poniekąd sama (facet z saxo poszedł do saxo). I medyk z karetki mnie opierdzielił że leży sama i że moge miec przez to problemy. Za tamtą pomoc ani be ani me ani pocałuj mnie w du.e. Nic.. Tylko wielkie sapy od początku.
Czy coś mi grozi za to że nie siedziałem przy niej cały czas? Bo czytając w necie znalazłem coś takiego że np gdy trzeba robić rko (to takie uciśnięcia i wdechy) to trzeba to robić aż do przyjazdu karetki dopóki nie podejdzie lekarz i nie przejmnie poszkodowanego bo w przeciwnym razie odpowiada się za nieudzielenie pomocy.

Moim zdaniem udzieliłeś pomocy, co do tego że miała tętno to ok. Mogłeś jeszcze podnieść nogi.
Uważam że nie powinieneś mieć problemów. Z drugiej strony szacunek.

Dzięki. Co do podniesienia nóg. Jaką miałeś pewność że nie miała uszkodzone kręgosłupa? Żadną. Gdybym podniósł nogi i w kości ogonowej wyje.ało by kręg to kalectwo.

No jeżeli ją wyciągnąłeś i zadzwoniłeś po karetkę i sprawdziłeś tętno i oddech to wykonałeś podstawowe czynności ratownicze , a że chwilę z nią nie byłeś bo chciałeś jej coś pomóc to nic złego .

Naprawdę szacun

Szczerze to szacun że zachowałeś zimną krew i działałeś. Myślę że nie powinieneś mieć problemów, wystarczy że wszystko wyjaśnisz.

Weź tu kurw... pomóż i jeszcze problemy z tego powodu...


Problemów mieć na pewno nie bd miał, pamiętaj, że ratownicy też działają w dużym stresie.

W sumie racja nie pomyślałem o kręgosłupie.
Ogarkowiec - Polska kraj możliwości.

To jest jakaś parodia, widze że najlepiej to zadzwonić że wypadek i odjechać... Teraz jeszcze gdzieś latać, tłumaczyć się, za to że się komuś chciało życie uratować.
Za pomoc jeszcze opier^ol. A stres który przy pomocy jest obecny to na pewno nieziemski.
Wydaje mi się że nie powinieneś mieć problemów. I w ogóle szacunek za opanowanie tej sytuacji.

Ojciec ma dziś w straży nockę ale jutro ide z nim na komisariat i wszystko wyjaśnimy. Napisałem bo może ktoś miał podobny problem. A ja kuźwa naprawde chciałem dobrze! I co... Mam teraz za to odpowiadać karnie?! Jak władze na wyższym stopniu drabinki chcą tak na to patrzeć to kto mi odda tą godzinę którą tam spędziłem? Miałem być na korkach z matmy. Kto zapłaci za nerwy? Oczywiście wiadomo, że za coś takiego chyba nikt ani grosza nie weźmie. Ale litości. Naprawdę...