Forum motorowerowe

Każdego prędzej czy później to dopada z miarą upływu lat zaczynamy zdawać sobie sprawę, że wspomnienia nam uciekają. Im dalej zagłębiamy się w dorosłość tym bardziej zaczynamy doceniać swoje dzieciństwo..... Czasy się zmieniają, to i spojrzenie dekadę czy dwie temu było inne. W tym temacie chciałbym abyście zajrzeli w najdalsze wspomnienia swojego życia.
Więc zaczynając ode mnie Urodzony na początku lat 90tych. Swoje dzieciństwo które pamiętam datuje na rok 96. Dziadek wówczas lat 5.... W tym wieku cieszyło mnie wszystko. Przedszkole i pierwsze Tamagochi, elektroniczne zwierzątko, w przedszkolu zbierałem też karteczki do segregatra które można było kupić w każdej księgarnii, nie było jeszcze tazosów ale był popularny film dla dzieci kosmiczny mecz a wraz z nim różne ala tazosy gdzieś je nawet mam w bydgoszczy takie papierkowe gówno. Zbierało się samochody z gumy Turbo, pamiętam też gumę Boomer. Wchodziły nawet w tym czasie chipsy Cheetosy i składane historyjki z makotką cheeetosoów. Jako kreskówki było Cartoon network w języku angielskim. Jeździło się na rowerze na którym nauczyłem się jeździć na dwóch kółkach sam! Do szprych kupiło się takie kolorowe kulki a między szprychy kartę do gier . Na deszczowy dzień Pegazus albo C64. Gry do pegazusa mogłeś kupić wszędzie. Nawet w osiedlowym sklepie zoologicznym. Pamiętam jak z kuzynem wspominałem jak kupowało się kardidże do pegazusa z zajebistym obrazkiem batma czy Maski a dostawało się jakiś szajs nie związany w ogóle z obrazkiem jakież to było rozczarowanie.
Rok 1998 był dla mnie rokiem zmian.
Przede wszystkim przeprawadzka, na drugą część bydgoszczy, Dziadek szedł do pierwszej klasy szkoły podstawowej . Jakie zmiany od września. Pamiętam epicki moment właczyłem telewizor jak gdyby nigdy nic a tu Cartoon network po Polsku rozwaliło to moją Banię Dodatkowo dołożyli nowy kanał o nazwie Fox Kids, gdzie również były całkiem ciekawe pozycje.
Co ja nadmiernie tłukłem w tym czasie? Ed, Edd i Eddy, Laboratorium Dextera, Atomówki, Spider-man, Świat według ludwiczka, Krowa i kurczak, Jam łasica, łap gołębia. Zdecydowanie preferowałem Cartoon network niż Fox kids. Później jeszcze doszedł minimax, który nie wydwał mi się interesujący poza kreskówką traszka Neda... Oglądałem wieczorynkę, Smurfy i muminki aaa jeszcze była sobota i niedziela z Disneyem. Kubuś puchatek i Gumisie wielbiłem najbardizej. Zbierałem też kasety Smurfnych Hitów, miałem chyba z 6 części plus edycje zimowe.... Druga klasa szkoły podstawowej to była Pokemania. Pokemony były wszędzie, Bardzo dobrze przyjeło się anime na podstawie gry na gameboy. Akurat w tym czasie dostałem czarnobiałego gameboya więc do pokemonów red miałem dostęp z pierwszej ręki. Oprócz tego zbierało się tazosy w Chipsach lays Czasem trafiały się podwójne, były rogaliki pokemon te od chipi Cao.. czy 7 days jeden pies w niej dwie nakleji pokemonów nabywało się specjalny klaser i w nie wklejało się całą kolekcje. Coca cola miała nakrętki pokemonów nawet danonone miał serki pokemon . Na film Pokemon film pierwszy byłem w kinie! Tak tak W między czasie oglądało się Drangoon Balla na RTL7 ale mimo wszystko preferowałem pokemony. Pokemania tak, mnie zaraziła, że dziś kiedy się nudzę i mam za dużo czasu odpalam sobie pokemony na DS
rok 2000 pierwszy PC Z odtwarzaczem DVD i nagrywarką to były dla mnie złote czasy za wypalenia gry w szkole brałem dychę i w ten szybki sposób dorobiłem się niezłej kasy Bo wyplało się gry hurtowo , to był czas kiedy wypalarka płyt CD kosztowała dość sporo, sam komputer dobrej klasy z pentiumem 4 kosztował jakieś 6 tyś złotych. W co ja wtedy grałem? Pierwszą moją grą był Abes Oddword odyseye. Gra której jako 9 latek się bałem cholernie trudna ale udało mi się ją przejść, grałem w The sims , zbierałem nawet jakiś czas dodatki chyba do balangi.... Potem mnie to znudziło. Grałem w przygodówki typu Broken Sword, Hokus pokus różowa pantera, Wacki, Jack Orlando itd. Wormsy Armagedon, Rally Championship Saga Settlersów od I - IV Sim City 3000, Rally Championship, NFS Porche 2000. Crock, GTA 2. Pod koniec podstawówki już GTA 3, Vice city itd. Jak spędzałem wakacje? Jeździłem do babci gdzie w pobliżu był las i wiele znajomych w moim wieku, chodziło się po śmetnikach i szukało się fanty np kanapa od malucha jakaś kierownica itd robiło się na drzewie bazę konkurowało się z dzieciakami z innego osiedla i napadało się na inne bazy niszcząc je na czas kiedy np mama kogoś zawołała na obiad ... Pierwsze doświadczenia z iternetem rok 2001.... Internet w tych czasach był luksusem. O stałym łączy mogłeś zapomnieć. robiliśmy z kolegami zrzutę i chodziliśmy do kafejek pograć na lanie w haf life couter jeszcze nie był tak popularny, czasem szkoła podłączała internet do łącza telefonicznego. Wyobraźcie się sobie ładującą się stronę pół minuty nawet... Jedno łączę 56 kb/s na 10 komputerów na jednym komputerze dwie osoby. Dla pechowców którzy kompa jeszcze w tym czasie nie mieli przychodziło się na kółko infromatyczne i pamiętam, że kolejki były dłuuuuugieeeee.... Z czasem się dorastało. Dostęp do stałego łącza internetowego dostałem w 2005 roku. wtedy prędkość maksymalna netu dostępna w neo to był przysłowiowy 1 mega ja miałem drugą opcje czyli 256 na modemie tomshona który był cholernie niestabilny..... Już miałem za sobą etap nfs u1 i u2 grało się już w most wanted, grało się w san andreas.... A gimbaza 10 lat temu wyglądała zupełnie inaczej niż dziś. Ja poszedłem do Gimnazjum w roku 2004. Pojęcie gimbus było mi obce. To był czas kiedy bardzo szybko następował skok technologiczny. Pamiętam jak pół klasy na początku roku jeszcze w nokiach 3310 siedziało a pod koniec roku przeskok na SE K300i Polifonia, tapety logosy, pierwsze pornosy jakości bardzo słabej .... Otwarzacz mp3, gimnazjum był dla mnie okresem największego buntu. Niby czulem się dorosły a z kumplami zawsze chcieliśmy "Kręcić jakąś zwałę" co drugi nie wiedział czym jest tak naprawdę ta zwała ..... Na zielonych szkołach zaczynało się pierwsze picie, niektórzy popalali szlugi i inne zielka ja akurat od tego stroniłem. Całe gimnazjum żyło różnymi absurdami, ale było całkiem fajnie... Liceum było dla mnie okresem zmarnowania..... Zaczynałem sobie zdawać sprawę, że program liceum to powtórka z gimnazjum, zero kreatywności , zero jakiejkolwiek nauki życiowej. Ludzie też już inni byli... 18 szła coraz bliżej i jakoś z tego powodu nigdy nie byłem zadowolony, że będę dorosły i świadomy tego co mnie w życiu czeka

I od dzisiaj Dziadek jako życiorys będzie wysyłał tego linka. Tak... przeczytałem całe...

Ja od siebie dodam kilka według mnie zarąbistych bajek, które sam namiętnie oglądałem. Teraz są one chyba zapomniane już przez większość osób.

- Motomyszy z marsa
- Kapitan Jastrząb (Tsubasa)
- Yattaman
- Tygrysia maska
- Generał Daimos

Jak ktoś nie zna to polecam się zapoznać z nimi. Zobaczyć chociaż po jednym odcinku.

Leciały one na Polonia 1 o ile dobrze pamiętam. Resztę co oglądałem to oczywiście Cartoon Network, trochę Fox Kids i wieczorynki.

Czasy dziecinstwa kiedy nas nic nie interesowało i obchodziło, były piękne ;) One juz nie wrócą.. :( :(

No ja się wychowywałem już pod koniec tych czasów dawnych a na początek dzisiejszych ;D
Po ulicy biegaliśmy a dzisiaj jadąc samochodem przez polską wioche ani śladu dzieciarni.
Pamiętam jak z czipsów wyjmowało się pokemony.. albo te, warcaby się grało, o

Tak kiedy największa życiową tragedią było to, że mamusia każe zabawki posprzątać.

Szlaban na komputer był gorszy pamiętam jak mama zabierała kabel zasilający, kupiłem zapasowy w sklepie komputerowym

Nigdy bym nie chciał się cofnąć w czasy dzieciństwa nawet za tym nie tęsknie

Moje dzieciństwo ma i też swoja przykrą stronę. Czytając kilka dni temu post Rafiego odnośnie jego przyszłości wiele razy się wahałem czy się nie odnieść do jego wypowiedzi, może po tym co napisze część ludzi zrozumie, ze pomimo spotkanych krzywd w życiu można żyć i cieszysc się życiem a przynajmniej stawić czoło problemom natury ludzkiej. Urodziłem się w normalnej rodzinie. Mama księgowa, ojciec był wojskowym w sekcji reprezentacyjnej, nie chciał jednak rodziny ściągać do wawy, więc lapnal dobra posadę w Bydgoszczy. Ojciec kupił 2 hektary pola 20 km za Bydgoszczą, mieliśmy się budować. Zawsze z ojcem byłem mocno związany. Jako brzdąc chodziłem z nim na ryby, zabierał mnie na giełdę samochodowa. Pil piwo z kolegami to też mnie zabierał, parę razy zabrał mnie do pracy, nauczył prowadzić auto a miałem ledwo dychę na karku kiedy prowadziłem malucha. I nagle bum niezla nowina. Tata dostal awans w pracy na tyle, ze moja mama mogla zrezygnować z pracy zająć się domem. Tak też się stalo.... Tata chciał uczcić swój awans na polu gdzie mieliśmy się budować, pojechaliśmy tego dnia pierw do babci, a ze tam miałem swoich kolegów bardzo chciałem zostać... I chwała bogu, ze nie pojechałem z rodzicami siostra była na koloniach także miałem Full wypas babcia słodyczami jak to babcia futrowala. I z tego co wiem. Tato nie nacieszyl się długo awansem w czasie wypoczynku dostal telefon. Awaria w elektrocieplownii, a jak awaria nie ważne czy weekend czy też nie do auta i na złamanie karku trzeba lecieć... deszcz, miękkie pobocze poślizg i drzewo. Telefon od wuja, nie wiem czemu ale chciałem bardzo jechac i bardzo zaluje tego. To co widziałem zrylo moja psychikę i znamiona tego cierpienia niosę po dziś dzien. 10 lat na karku... Na miejscu widziałem jak straż pożarna rozdzcina konar drzewai koronę na auto, auto również było rozcinane. Widziałem jak wyciągają mojego ojca, pelno krwi, i krzyk ojca bol z przerażeniem. Widziałem jak proboja go ratować jak zmaga się by przeżyć, jedno zachłyśnięcie i koniec. W worek go spakowali.... Moja mama znaleziona gdzieś w polu 10 m cala od błota, przeżyła tylko dlatego bo nie zapiela pasów, wyleciała przez boczna szybę. W szpitalu dowiedziałem się, ze jest w śpiączce i juz wtedy ważyły się moje losy... Na czas kiedy mama wracała do zdrowia musiałem siostrę okłamywać, ze ojciec żyje później zaś mamę... Nie było mi łatwo z tym żyć. Wakacje się kończyły mama wracała do zdrowia, ale co dalej? Mama była bez pracy ojciec przecież miał awans. Mieliśmy mieszkanie i ogródek działkowy. No wiecie letnia działka. By się utrzymać mama postanowiła dać dom pod wynajem a my przeprowadziliśmy się na działkę. Zima była najgorsza zasypane śniegiem pustki a i ogrzewanie z pieca. Jakie to było. Mama jednak nie proznowala chciała stanąć na nogi i zadbać o rodzinę. Założyła firmę sprzątająca zaczynając od zera. Ja mamie pomagałem zima przed szkoła o 4.00 odsniezalem chodniki przed blokami, Myken klatki schodowe, a latem kosilem trawę. Z biegiem czasu firma mamy się rozwijała, na tyle, ze jest w zarządzie spółdzielni mieszkaniowej, oprócz tego zarządza targowiskiem, sprzątanie zamieniła na matematykę, i zaczęła dawać prace. Dorobiła się wymazonego domu, wszystko zawdzięcza sobie. I to cholera motywuje. Bo można sięgnąć dna stracić wszystko i mimo to można osiągnąć sukces. Teraz może co niektórzy zrozumieją dlaczego jestem bardzo oszczędny. Ten kto doświadczył w życiu biedy bedzie szanował kazdy grosz, ja głodny nie chodziłem po prostu mniej jadłem niz zwykle. Musiałem zasypiać z myślą utraty ojca z widokiem śmierci. Po dziś dzien nosze w sobie żal, żal utraty ojca. Wiecie kiedy daje to o sobie znać? Kiedy widzę jak moi koledzy chętnie spędzają czas ze swoimi ojcami, żartują sobie, pija piwo, wymieniają się poglądami, bardzo mi tego w życiu brak. Zadaje w sobie głowie masę pytań skierowanych do taty bez odpowiedzi. Czasem nawet próbuje się łudzić odpowiadając w jego imieniu, ale wiem, ze wszystko jest po prostu nadaremne. I co dalej robić? Żyć dalej w żałobie? Czy wkoncu wziąć się za siebie? Zerwać z przeszłością udawać, ze jej nie ma, czy stawić po mesku jej czoła zaakcptować Boże sankcje, zacząć żyć własnym życiem. Nagle mnie olśniło. Skoro życie mam jedno, własnej śmierci też się nie boje. Zrób Dziadek wszystko by przeżyć swoje życie zajebiscie, by spełnić swoje marzenia, chwytać życie garściami. I wiecie co? Teraz czuje, ze żyje, ze jeśli na swoje marzenia ciężko zapracuje, będę mógł się realizować, zacząłem bardziej doceniać swoich bliskich i kazda przyzyta chwila. Cencie każde mile wspomnienie nawet w tym okresie kiedy mile wspomnienia przeplatały się z tymi przykrymi, nie wyrzekajcie się swojej przeszłości próbujcie ja zaakceptować, znaleźć w pośród szarych chmur promyk który daje wam szczęście i sile.

Miałem za dużo etapów dzieciństwa by wszystko opisać... Nie było mimo wszystko ono kolorowe.

Współczuję Ci Dziadek, wiem co czujesz. Też szanuję pieniądze, bo znam jego wartość, jak ciężko ojciec musi pracować, żebyśmy mieli za co żyć.